|
|
مهربانترینم.....بی هیچ گله و نصیحتی.... بی هیچ چم غره و سرزنشی....
آن زمان که فارغ از همه چیز و همه کس به سراغت می ایم ... آغوشت را با مهربانی باز میکنی...
بیا ...بیا که تنها مامن تنهایی هایت منم... بیا که خستگی رو ح و جسمت را به جان میخرم...
بیا...ادعونی استجب لکم... را تنها تو برایم میخوانی...
آغوشت را باز کن...
در بر بگیر این جسم و جان خسته را ...
شکر که هستی و مرا میبینی ....
این ساحل خسته را...
نوشته شده در تاریخ شنبه 91/5/14 توسط ساحل صبوری
